قیمت: 120,000 تومان برای تمامـ روز های تنهایی خودمـ دلمـ می‌سوزد! برای تمامـ شب های سیاه و تاریک و پر از وحشت و ماتمی که حتی ستاره‌ها همـ از پهنه افراشته آسمان فراری شده بودند و در پشت ابر های سیاه و خاکستری خود را پنهان ساخته بودند تا من حتی برای فرار از تنهایی قادر به شمردن آن ستاره‌ های نقره‌فامـ همـ نباشمـ دلمـ می‌سوزد! دلمـ برای همه ثانیه‌ها و لحظات عمرمـ که چون یک خواب گذشت می‌سوزد! ای کاش راهی برای فرار از اینهمه غربت و تاریکی بود!! این آغاز داستانمـ بود. برای پونه دل سوزاندمـ و اشک ریختمـ و با خاطراتش خندیدمـ و با او سخنها گفتمـ. پونه برای من مظهر عشق است عشقی که به زوال و نیستی نزدیک شده. عشقی که فراموش شده و روزی دیگر همان شعله کمرنگ شمع نیز خاموش می‌شود و مرگ پونه فرا می‌رسد! پونه می‌میرد و من اشک می‌ریزمـ، بخاطر تنهائیش. اما نه این اشتباه است. عشق نمی‌میرد عشق جاودان است. آن عشق نیست که فنا می‌شود هوس است با هزاران دردی که به همراه می‌آورد هوسی که پایه‌ های زندگی پونه را لرزاند. پونه برخیز، از جا برخیز و خرابیها را آباد کن. خواب بس است. عشق های دوروزه را دور بریز و به عشق جاودانی بیندیش. خانه‌ات را در محیطی پاک بنا کن و سرتاسرش را پر کن از پیچک های سبز و قناری‌ های را در اتاق رها کن تا بپرند و آواز بخوانند. آن دو مرغ عشق را همـ رها کن. به مرغ عشق آبی رنگ بنگر. نگاهش چه ملتمسانه به مرغ عشق زرد رنگ خیره است. آنها را رها کن. بگذار بال و پر بزنند و رها شوند از اینهمه بند و زنجیر. عشق بدون آزادی عشق نیست. عشق در اسارت مرگ است. پرواز کن و سفر کن. بالـا برو، بالـا برو و آنقدر برو تا خواب های کابوس‌مانندت را فراموش کنی و فقط نور زرد رنگ عشق به چشمانت بتابد و آسمان آبی و ابر های سپید روبروی چشمانت قرار گیرند و تو با صدای بلند بخوانی و بخوانی و بخوانی.